W poprzedniej części artykułu opisałem czym są adaptogeny, jakie jest ich działanie oraz przybliżyłem w oparciu o dostępną literaturę zastosowanie i efektywność ashwagandhy. Czas zapoznać się lepiej z kolejną niezwykle popularną rośliną o działaniu adaptogennym, jaką jest żeń-szeń.
Do najbardziej znanych gatunków tej rośliny zaliczamy Panax ginseng C.A. Meyer (żeń-szeń właściwy, również nazywany koreańskim), Panax quinquefolium L. (żeń-szeń amerykański) oraz Eleutherococcus senticosus (żeń-szeń syberyjski) [1]. Warto dodać, że również opisana w poprzedniej części artykułu ashwagandha jest popularnie nazywana żeń-szeniem indyjskim. Głównymi substancjami biologicznie aktywnymi w roślinach z rodzaju Panax są związki zwane ginsenozydami, mające charakter saponin triterpenowych oraz fitosterole (m.in. kampesterol, ß-sitosterol) [2]. Uważa się, że żeń-szeń ma pewne właściwości ergogeniczne, które mogą poprawić zarówno sprawność fizyczną, jak i psychiczną pod warunkiem, że dawka wynosi ≥ 200 mg na dobę, a okres suplementacji trwa minimum 8 tygodni [3]. Z kolei w meta-analizie opublikowanej pod koniec roku 2016. naukowcy stwierdzili, że nie ma wystarczających dowodów na poparcie stosowania suplementów diety z żeń-szeniem w celu zmniejszenia zmęczenia oraz poprawy sprawności fizycznej ze względu na niewielką ilość randomizowanych i kontrolowanych badań, zwłaszcza że te dotychczas zostały przeprowadzone z udziałem małej liczebności próby [4]. Co ciekawe do podobnych wniosków w kontekście skutecznego wpływu żeń-szenia na wyniki sportowe oraz zwiększanie sprawności fizycznej dotarli naukowcy ze Stanów Zjednoczonych osiem lat wcześniej [5]. Zbieżne wyniki z poprzednimi badaniami zaobserwowano również 15 lat temu w pracy, gdzie dodatkowo odkrycia naukowców nie potwierdzają, aby żeń-szeń korzystnie wpływał na odporność śluzówkową, na co wskazują zmiany wydzieliny sIgA w spoczynku i po wywołanym wysiłkiem fizycznym zaburzeniu homeostazy [6].
Przeczytaj cały artykuł na blogu Activlab
Źródło fotografii - Activlab.pl
